Nasi patroni
Św. MATKA TERESA Z KALKUTY
(1910-1997)
Agnes GonxhaBojaxhiu urodziła się 26 sierpnia 1910 roku w Skopje, dzisiejszej Macedonii. Jej rodzicami byli Nikollë i DranaBojaxhiu. Agnes od wczesnych lat zafascynowana była żywotami misjonarzy i ich posługą. W wieku dwunastu lat postanowiła poświęcić swe życie Bogu. Sześć lat później opuściła dom rodzinny i została misjonarką. W 1929 roku rozpoczęła nowicjat w Dardżylingu, niedaleko Himalajów. Swe pierwsze czasowe śluby zakonne złożyła 24 maja 1931 roku, przyjmując imię Teresa – po Teresie z Lisieux, patronce misjonarzy. Zaczęła wówczas nauczać w szkole przy klasztorze. W tym samym czasie była też nauczycielką w szkole powszechnej im. Św. Tereski od Dzieciątka Jezus w Kalkucie. Śluby wieczyste złożyła 24 maja 1937 roku.
Wyznaczono ją na stanowisko dyrektorki szkoły. Mimo osobistego ubóstwa matka Teresa miała zwyczaj odwiedzać biednych w slamsach Kalkuty. Podczas podróży na coroczne rekolekcje 10 września 1946 roku usłyszała „powołanie w powołaniu” – wezwanie, by opuścić klasztor i założyć nowe zgromadzenie, oddane pomocy najbiedniejszym z biednych. 7 października 1950 roku Matka Teresa otrzymała pozwolenie z Watykanu na założenie zgromadzenia, które później stało się zgromadzeniem Misjonarek Miłości.
Matka Teresa tak określiła cel swojego zgromadzenia: ,,Głodni, nadzy, bezdomni, sparaliżowani, ślepi, trędowaci, wszyscy ci ludzie w całym społeczeństwie czują się niechciani, niekochani i zaniedbani. Ludzie ci stali się ciężarem dla wszystkich i są przez wszystkich unikani”. W 1952 roku Matka Teresa z Kalkuty otworzyła swój pierwszy Dom dla Umierających – darmowe hospicjum dla ubogich. Nazwała je Kalighat – Dom Czystego Serca. Jej postawę określało pełne poświecenie, zupełne oddanie się idei czynienia dobra.
W 1979 roku Matka Teresa z Kalkuty otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla za walkę z biedą i cierpieniem. Jej całożyciowe oddanie opiece nad biednymi, chorymi i upośledzonymi było jednym z najwyższych przykładów poświęcenia się ludzkości. Zmarła 5 września 1997 roku, w wieku 87 lat, w Kalkucie. Matka Teresa została beatyfikowana przez Jana Pawła II 19 października 2003 roku. 4 września 2016, w Watykanie, bł. Matka Teresa z została ogłoszona przez Papieża Franciszka Świętą. Wspomnienie liturgiczne Matki Teresy przypada 5 września.
Św. OJCIEC PIO (1887-1968)
Francesco Forgione, syn Grazio Mario Forgione i Marii Giuseppy de NunzioForgione, urodził się 25 maja 1887 roku w Pietrelcinie, w południowych Włoszech. Podczas chrztu otrzymał imię Franciszek. Jego mama Peppa mówiła, że był niepodobny do innych chłopców: ,,nigdy nie był niegrzeczny, czy źle się zachowywał”. Był niezwykłym dzieckiem. Od piątego roku życia miewał wizje Nieba. W wieku 12 lat przyjął sakramenty, I Komunię Świętą i bierzmowanie. Prowadził dość ascetyczny styl życia. Wskutek umartwień i słabego zdrowia, bliski był śmierci. W pewnym momencie życia zdecydował się przyjąć franciszkański habit Kapucynów, rozpoczynając nowicjat – a wraz z nim intensywne życie, nauki i duchowości. Przyjął imię zakonne brata Pio z Pietrelciny.
W roku 1910 otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze Benevento. W lipcu 1910roku Ojciec Pio został wysłany do klasztoru w San Giovanni Rotondo i tam przebywał aż do śmierci. Ojciec Pio z Pietrelciny to zwykły człowiek, mędrzec i jednocześnie mistyk. Ukryta miłość do Jezusa sprawiła, że upodobnił się do Niego, wynikiem czego pojawiły się na jego ciele stygmaty, a w duszy niezwykłe dary. Był pełnym poświęceń spowiednikiem gotowym służyć swą posługą nawet całą dobę. To jednak było zbyt mało, jak na ambicje Ojca Pio. Kilka lat wcześniej pomagał w uruchomieniu małego szpitala w San Giovanni. Marzył jednak o czymś znacznie większym, na miarę potrzeb okolicznej ludności. Plany stworzenia dzieła przerwała wojna.
Począwszy od 1940 roku zbierał fundusze i pozyskiwał nowych zwolenników swej inicjatywy. który sam nazwał Domem Ulgi w Cierpieniu. Budowa szpitala ruszyła po zakończeniu wojny. Oddano go do użytku w 1956 roku. Podczas uroczystego otwarcia nowoczesnego szpitala, Ojciec Pio powiedział: „Powstało nowe dzieło, które stworzyła Boża Opatrzność, posługując się ludźmi. powstało nowe dzieło, owoc ofiar i wyrzeczeń, które przyczyni się do pomnożenia chwały Bożej i przyniesie ulgę”.
Zarząd nad szpitalem sprawował sam Ojciec Pio, łącząc swe nowe obowiązki z intensywną działalnością duszpasterską. Zmarł w dniu 23 września 1968 roku, o 2.30 rano, w wieku 81 lat.2 maja 1999 roku, podczas uroczystej Koncelebry Eucharystycznej na placu Św. Piotra w Rzymie, Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił Błogosławionym Sługę Bożego Ojca Pio z Pietrelciny. Kanonizacja miała miejsce 16 czerwca 2002 roku na Placu św. Piotra w Rzymie. Liturgiczne wspomnienie św. Ojca Pio przypada 23 września.
Zbudujmy RAZEM Hospicjum!
Teraz zbieramy wspólnie na drugi etap naszej budowy – postawienie do stanu surowego naszego budynku. Potrzebujemy jeszcze 4 mln zł., Wierzymy, że z Twoją pomocą to nam się uda.
